دولت ملی

در حالیکه به 22 بهمن روز سرنوشت ساز 7 ماهه اخیر نزدیک می شویم نگاه  جامعه به شدت بر روی این روز بزرگ متمرکز می گردد.شنیده هایی از منابع موثق و ناموثق خبر از حضور بسیار گسترده مردم در این روز خاص می دهد و بی شک دولت کودتا نیز با علم به این موضوع به استقبال این روز خواهد رفت.نرمش ها و یا بهتر بگویم بازی های اخیر سیما در تغییر فضای رسانه ای کشور و برگزاری مناظرات دو سویه هر پشت صحنه ای داشته باشد بیشترین سود را نصیب جنبش خواهد نمود.
اما مهممترین گزینه پیرامون حضور سبزها در 22 بهمن باز می گردد به نحوه حضورمان.دو حالتی که می توان برای راهپیمایی عظیم 22 بهمن در نظر گرفت این است که ابتدا :دولت کودتا با موافقت سکوت سبزها مجوز راهپیمایی سبزها را صادر نماید که این امر خود مقدمه حضور چند میلیونی و مسالمت آمیز سبزها را فراهم خواهد کرد .امری که نشان خواهد داد که اعتراضات مختص چند نفر و یک عده نیست بلکه جمعیت کثیری در لباس اعتراضی سبز دور هم گرد خواهند آمد.سوی دیگر ماجرا عدم صدور مجوز است.در این حالت بی شک طی سالیان پیش 7 مسیر برای حضور راهپیمایان تعبیه خواهد شد و سبزها نیز می توانند با حضور در این مسیرها تا رسیدن به اتحاد جمعیتی و نزدیک شدن به آزادی که میعادگاه نهایی است با سکوت حاضر شده و پس از پیوستن این رودهای معترض به هم و پدید آمدن دریای خروشان سبزهای معترض شعار دادن آغاز خواهد شد .این حرکت موجب می شود که اولا سبزها بتوانند نزدیک میدان بشوند و در میان دیدگان مهمانان خارجی و حتی سخنران آن روز قدرت نمایی کنند در ثانی  از این طریق میزان خشونت کودتاچیان را کنترل نموده و یا حداقل هزینه آن را برایشان بسیار بالا ببرند.