دولت ملی

نمایشگاه کتاب بعنوان مجموعه ای فرهنگی فرصتهای های بسزایی را در اختیار معرضین قرار داده که می بایستی از به بهترین شکل ممکن بهره برد .به عبارتی در مدت 10 روزه برگزاری این نمایشگاه فرصت گردهم امدن دگرباره مهیا می گردد.فضای پرازدحام نمایشگاه و حضور گسترده نسل جوان و دانشجویان و شرکت هر ساله شخصیتهایی همچون خاتمی و چه بسا موسوی و کروبی می تواند نشانگر حضور سبزها تلقی گردد.
نمایشگاه کتاب از سویی دیگر بدلیل وجود رسانه ها و غرفه های خارجی مورد توجه بسیاری ازخبرنگاران نیز هست وهمین امر خطرات احتمالی درگیری را به شدت کاهش می دهد.ضمنا نباید فراموش کرد که در این نمایشگاه دانشجویان سراسر نقاط کشور حضور می یابند و این تلاقی حضور خود می تواند منجر به حرکاتی عظیم گردد.تجربه نمایشگاه مطبوعات علیرغم عدم ازدحام آن بسیار موفقیت آمیز بود و در نمایشگاه کتاب نیز می توان بر مدت زمان کوتاهی حرکتی بزرگ را سامان داد.این فرصت حضوری کم خطر ولی پر اثر را برایمان مهیا کرده بکوشیم آن را نه تنها از دست ندهیم بلکه به بهترین وجه از آن بهره ببریم.
جرقه حضور پررنگمان را در همین نمایشگاه بزنیم تا آتشی پدید آوریم که هیزمش را 9 ماه است فراهم کرده ایم .آتشی که بتواند  بساط پلیدی های ظالمان زمان را نابود نماید .
در این باره بیشتر سخن خواهیم گفت چرا که این فرصت از پتانسیل و قدرت بالایی برخوردار است 

این روزها شاهد درگیری و بحث های داغی میان دولت و مجلس برای اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها هستیم .طرحی که در صورت اجرا براساس اظهارات خود اصولگرایان رشد افسار گسیخته تورم و شوک ناگهانی اقتصادی بسیارعظیمی بر قیمت ها را در بر خواهد داشت.عاملی که جامعه معترض و بحران زده ایران را وارد فاز نوینی از تحرکات خواهد کرد.اجرای طرح هدفمند کردن یارانه ها می تواند تقویت جنبش اعتراضی ملت ایران را در بر داشته باشد .امری که یکی ازعلل به تاخیر افتادن اجرای این طرح می باشد چرا که بسیاری از به ظاهر عاقلان این قوم بر این باورند که این طرح چون بنزینی بر آتش زیر خاکستر خواهد بود و اجرای آن شعله های آتش را غیر مهار خواهد کرد .
امیدواریم با اجرای هر چه زودتر این طرح بنیان کن این بار سیل اعتراضات نه تنها تهران ، که ایران را در بر بگیرد و با این اشتباه خانمان براندازانه شان بساط ظلم و جورحاکمان نالایق برچیده گردد.رشد مشکلات اقتصادی می تواند بسیاری از خانواده ها را درگیر این مسئله نماید .مسئله ای که شاید دیگر حل کردن آن بسیار پیچیده گردد و کسی را یارای حل آن نباشد .پس بی صبرانه انتظار داریم تا پیش از خرداد این طرح احمقانه را اجرایی کنید تا تبعات عظیم آن را نظاره گر باشید.

دردی عظیم و رنجی جانکاه وجود آدمی را می آزارد .در حالیکه چند وقتی از صدور حکم ددمنشانه کودتاچیان برای ابوالفضل عابدینی عضو حزب پان ایرانیست و از اعضای مجموعه فعالان حقوق بشر نگذشته بود که روز گذشته خبرگزاری هرانا خبری منتشر کرد که بغضی سنگین بر گلوی آزادیخواهان برجای گذاشت.ا
بنا بر اطلاع گزارشگران هرانا،  این فعال حقوق بشر  از همان ساعات اولیه ورود به بند 2 الف زندان اوین به شدت مورد ضرب و شتم نیروهای امنیتی قرار گرفته و بعد از چند ساعت مقاومت در برابر شکنجه های فیزیکی و به دلیل  عارضه شدید قلبی "افتادگی دریچه میترال" و تاب نیاوردن در مقابل ضربات شدید جسمی راهی درمانگاه زندان اوین شد.
مگر چه کرده بود و چه بر سرتان آورده که اینچنین وحشیانه و کینه ورزانه این جوان وطن پرست را مورد بی رحمی های جلادانه تان قرار می دهید؟براستی به کدامین جرم پرسیدن سوالی خنده دار گشته چرا که در دولت کودتا وطن پرستی و آزادی و آبادی ایران را خواستن جرمی نابخشودنی است.ابوالفضل عزیز اگر چه دور از ما هستی اگر چه نمی دانم در چه وضعی قرار داری اگر چه با نامت بر اثر همین زندان رفتنهایت آشنا شدم اما در مقابل این دریای شجاعت و این همه دلیریت سر تعظیم فرود می آورم.عابدینی عزیز نمی دانم مادر و خواهر و پدر و برادرت چه می کشند اما نیک بدان که ایرانت و همه هموطنانت آن روز را که تو با سرفرازی از این دخمه تاریک اندیشان برون خواهی آمد فریاد می کنند.

بی گمان بسیاری اکنون با خود می گویند که اگر در زمان امضای قراردادهای ننگین ترکمانچای و گلستان بودند چه می کردند و چه نمی کردند .بسیاری می گویند اگر در زمان امیر کبیر این بزرگمرد تاریخ بودند بی شک در رکابش بودند و  درراه رشد و ترقی میهن تلاش می کردند ...بسیاری می گویند که اگر در مشروطه این رخداد بزرگ میهن حضور داشتند همسو با ستارخان و باقرخان علی مسیو و دیگر دلاوران سلاح در دست می گرفتند و به جنگ دشمن می رفتند  ...یا در جریان ملی شدن نفت تلاش می کردند تا تاثیر گذار باشند.و یا حتی در بهمن 57 سعی می کردند تا روند را به سود ملت تغییر دهند و هزاران هزار مورد دیگر ...
مواردی که احساس یک رسالت تاریخی بر گرده هایمان  سنگینی می کرد .براستی حال در وضعیت کنونی آیا ما در همان برهه تاریخی نایستاده ایم.آیا ما در همان زمانی قرار نداریم که کشور آماج بدترین وحشی گیری ها و یورش های تاریخی قرار گرفته .عمق جنایات وددمنشی ها و تخریب منابع کشور را شاید بتوان در قرن اخیر بی سابقه دانست امری که صدماتی فراوان بر کشور و ملت وارد کرده است.حال ما میراث دار این تحولات هستیم .نسلی که نشان دادیم از چه قدرتی برخورداریم .نسلی که با شجاعت و دلیری خود حماسه ها آفرید.مبادا غفلت ما را دچار روزمره گی کند و از سالگرد خیزشمان غافل شویم.مبادا تاریخ ایران این روزها را به نیکی یاد نکند و آیندگان بر رفتار امروزمان خرده گیرند.در آستانه 22 خرداد سالگرد خیزش بزرگ مردمی قرار داریم.مبادا در مقابل شهیدان و زندانیانمان سرافکنده شویم.هشیار باشیم که رسالتی سنگین بر گرده هایمان است و آزادی ایران در دسترس

بنا بر فتوای خامنه ای عدم پرداخت قبض آب غیر شرعی است.بر این اساس فرصتی خوب مهیا شده است تا هم یک حرکت و اعتراض مدنی را امتحان کنیم و هم به لحاظ اقتصادی و سیاسی بر پیکره کودتا ضربه بزنیم.جدای از بعد اقتصادی این حرکت اثرات روانی که این عمل می تواند حیثیت نداشته خامنه ای را بیشتر زیر سوال ببرد.
همه گیر شدن این  جریان می تواند ضربات مهلکی بر پیکره کودتا وارد سازد .تلاش خود را در این راستا نیز بکار بندیم .این روزها روزهای کار و تلاش  است .روزها یحساس برای کشور بی تفاوت نباشیم و اطلاع رسانی کنیم.

25 خرداد می تواند روزی تاثیر گذار باشد .برای آفریدن چنین روزی می بایست تبلیغات را وسعتی عظیم ببخشیم .زمان کوتاه است و کار بسیار .در وهله اول می بایستی محیط مجازی لبریز از فراخوان های این حضور باشد .قدمی که در ابتدای آن هستیم .پس از این تبلیغات وسیع در محیط های مجازی بایستی فعالیت در محیط واقعی را در دستور کار قرار دهیم.از شعار نویسی گرفته تا اسکناس نویسی .از تماس با تلفن های کارتی گرفته تا پخش اعلامیه در منازل و...تمام توانمان را باید بکار بندیم تا حضوری متفاوت داشته باشیم.زمان زمان درنگ و یاس و خودخواهی نیست .زمان زمان کوشش و تلاش برای حضوری جدیست .کم کاری و عدم فعالیت امروزمان ضامن شکست فردایمان است پس بدست خود این شکست را رقم نزنیم.حضور در 25 خرداد باید تبلیغاتی در وسعت 22 بهمن داشته باشد.تبلیغاتی که نه تنها افرادی که با محیط اینترنت سروکار داشتند از آن مطلع بودند بلکه بسیاری از افراد عادی نیز در جریان بودند.
25 خرداد روزی بود که دانستیم که اگر ملتی متحد و یکپارچه به صحنه آید از چه قدرتی عظیم برخوردار است .دانستیم که در مقابل چنین اتحادی قدرتمندترین ارتشهای دنیا را نیز یارای مقاومت نیست.25 خرداد آغازگری بود بر حوادث امروزین کشور.
براستی چه کسی تصور می کرد که پس از گذشت 10 ماه از آن روز تاریخی دولت کودتا به چنین رسوایی دچار گردد که نه وجهه داخلی برایش باقی بماند و نه وجهی بین المللی .25 خرداد روزی بود که پیوند تک تک ما در سیل خروشان ملت با یک هدف آن هم آبادانی و آزادی ایران در خیابانهای تهران جاری گشت .جاری گشت تا نمادی باشد برای آیندگان که در صورت اتحاد و یکپارچگی پیروزی بلاشک نصیبمان خواهد شد .
25 خرداد روزیست که تاریخ ایران برایش سخنان فراوانی خواهد گفت .روزی که آیندگان کتابها برایش خواهند نگاشت.25 خرداد روز عظمت ملت ایران بود .25 خرداد در راه است .آماده باشیم

25 خرداد یک روز نیست یک پیام است .پیامی به وسعت ایران.پیامی که بغض فروخفته سی ساله ظلم و ستم وفقر و فحشاءو هزاران مصیبت دیگر را به خیابان کشانید .25 خرداد قدرت ماست قدرتمان در اتحادمان .اتحادی که نشان داد می تواند پایه های هر دیکتاتوری را به لرزه در آورد.
25 خرداد آمدیم ، نه تنها خیابانی به نام آزادی بلکه مسیر انقلاب و امام حسین را نیز لبریز از وجودمان کردیم.وجودی که آمده بود تا بگوید که در راستای آزادی ایران به صحنه آمده و تا نیل بدین مقصود در صحنه خواهد ماند.آمدیم و پیاممان را با صدایی رسا از طریق سکوتمان به جهانیان رساندیم.اگرچه بی شرفان تاریخ ایرانزمین تاب دیدن  آن حضور پرشکوه را نداشتند .اگرچه خون جوانان پاک میهن را با آهنین ابزارهای دهشتناکشان با سنگفرش های خیابان آشنا کردند اما ما همچنان هستیم و باز هم رساتر از همیشه خواهیم فریاد زد که مرگ بر دیکتاتور.
25 خرداد در راه است و رسالت حضور بر گرده تک تک ما ایرانیان .رسالتی که یارانمان از یک سال پیش با ما آغاز کردند و اکنون که آنان نیستند وظیفه ما برافراشته نگه داشتن درفش آزادیخواهی ملت ایران است.25 خرداد در راه است .آماده باشیم.

خبر کوتاه بود ودردناک .ابوالفضل عابدینی فعال حقوق بشر و عضو حزب پان ایرانیست به یازده سال حبس محکوم شد .وی مسول روابط عمومی مجموعه فعالان حقوق بشر بود بارها و بار طعم زندان را چه در تهران و چه در خوزستان چشیده بود اما از هدفش که همانا آزادی و آبادی ایران بود لحظه ای دست بر نداشت.عابدینی را یکبار در تهران دیده بودم.جوانی نحیف و لاغر اندام که جسارت و شجاعت وصف ناپذیر داشت.اما هنوز هم باور این حکم سنگین برایم سخت است.براستی به کدامین گناه؟؟؟جوانان این مرزو بوم به چه سان در زندان ها به احکام طولانی محکوم می شوند .مجید توکلی را از یاد نبرده ایم. هشت سال حبس برای چه؟پاسخی که هیچگاه کودتاچیان نخواهند داد.
به باور بسیاری این احکام صادره هیچگاه کفاف عمر کودتاچیان را نخواهد داد اما با علم به این موضوع باز هم باور این حکم ددمنشانه سنگین است.نمی دانم مادر و برادرانش هم اکنون در چه وضعیتی هستند؟مادر بیگناهش چهکرده جز اینکه فرزندی وطن پرست به جامعه تحویل داده که در مقابل ظلم و ستم سکوت  نمی کند.نمی دانم خودش در اوین وقتی متوجه این حکم شود چه می کند؟یا بهتر بگویم چه می تواند بکند؟سخت است بسیار سخت است

باید بدانیم که نیرومندی یک ملت در چیست؟و از آن مهمتر باید یک بار با واقع بینی اصل ارزش نیرومندی را مورد بحث قرار دهیم .نیرومندی مطمئن ترین نشانه سلامت یک ملت است.هیچ ملتی نمیتواند مدعی آن باشد که شئون زندگانی سالم و مناسبی دارد مگر آنکه از نیرومندی برخوردار باشد.
نیرومندی یک حالت روانی و اجتماعی است که در آن حالت اجتماع باور می کند و ایمان پیدا می کند که توانایی رسیدن به خواسته های خود را دارد.پدید آوردن این حالت بزرگترین هدف هر انقلاب ملی است.نیرومندی یک بعد لازم در نهضتهای ملی است و شاید لازمترین بعد در پیروزیهای جهانی و تاریخی باشد.
نیرومندی را بستری است و مظهری وسازمانهائی که این بستر و مظهر را نمودار می سازند و پیوند می دهند.نیرومندی در همه ی شئون حیات یک ملت قابل شناختن است ولی بیشتر وقتی  از نیرومندی یک ملت سخن به میان می آیدذهن ها متوجه ارتش و نیروی دفاعی می شود.شاید این توجه چندان بی دلیل نباشد.زیرا ارتش و نیروهای دفاعی مظهر خاص نیرومندی یک ملت هستندولی وجود ارتش به تنهایی دلیل نیرومندی نیست بلکه ارتش می تواند دارای نیرومندی و نمودار نیرومندی باشد.چنانکه در طی تاریخ بارها شده است که نیروهای ارتشی بزرگ و قوی چون بر بستر نیرومند استوار نبوده اند در برابر مدافعان به ظاهر ضعیف و کوچک از پای درآمده اند زیرا آن مدافعان بر بستر نیرومندی استوار بوده اند.
طبیعت بهترین آموزگار است.گیاه آفتابگردان در کنار نهال سرو کوجک نیرومند می نماید ولی بستر نیرومندی آفتابگردان یکسال بیشتر دوام ندارد.مسابقه و نبرد بوته آفتابگردان و سرو هرگز بسود آفتابگردان نیست زیرا راست است که در چند ماه اول گیاه یکساله قد میکشد و در آن سالهائیکه سرو سر برآسمان می ساید چه بسیار آفتابگردانها که بسرعت قد کشیده و سپس پزمرده و نابود شده اند.
ارتش تنها مظهر نیرومندی یک ملت نیست.هز یک از شئون یک ملت نمودارهائی برای نیرومندی خود دارد.یک ورزشکار برجسته یک دانشمند نابغه، هر یک مظهری از نیرومندی است اما نیرومندی راستین در ورزش از آن ملتی نیست که ورزشکار برجسته داشته باشد بلکه از آن ملتی است که میلیونها نفر در آن با ورزش آشنا باشند .تا در هر زمان بتواند جمعی از ورزشکاران طراز اول را از میان این شبکه استوار ورزشی به جهان عرضه نماید.
همچنین است درباره دانشمندان .یک دانشمند نابغه دلیل نیرومندی علمی یک ملتی نیست بلکه ملتی را می توان از جهت علمی نیرومند دانست که در هر یک از شئون علمی دارای سازمانهای مخروطی مانندی باشد که قاعده ی آن بر سطح گسترده ای از جمعیت نهاده باشدو در هر مقطع جمعی آشناتر بدان علم داشته باشد تا هماره بتواند برای دانشمندان کنونی خود جانشینان شایسته تری در چنته داشته باشد.
پس مظهر نیرومندی هر گاه در بستری از عوامل نیرومندی باشد آنرا میتوان نمودار نیرومندی راستین دانست.

به قلم دکتر محمد رضا عاملی تهرانی

اگر ما ملت را یک مجموعه واحد تلقی کنیم و این مجموعه واحد را دارای زیر ساخت هایی بدانیم در این صورت هر حادثه و پیشامدی که برای هر یک از این زیرمجموعه های این کل واحد رخ دهد تاثیر مستقیم بر تمام مجموعه خواهد داشت.ملت به مثابه یک مجموعه واحد می تواند نیازهای بخشهای گوناگونی که تحت عنوان زیر مجموعه هایش پدید آمده اند را پوشش دهد.
زیر مجموعه های ملت شامل تمام بخشهایی می گردد که تشکیل دهنده آن کل واحد هستند.اجزءتشکیل دهنده ملت عبارتند از عناصری که در کنار یکدیگر در گذر زمان این مجموعه را شکل داده و بارور کرده اند .اقوام گوناگون و مختلف موجود در کشور نیز در همین تصور شکل دهنده آن کل واحد هستند و بدلیل نزدیکی رسوم و گویش و گفتمان های پدید آمده میانشان قرابت و نزدیکی بیشتری احساس می شود .از اینرو وجود اقوام نه تنها موجبات تضعیف مجموعه ی کل بنام ملت نمی گردد بلکه شرایط تقویت آن را نیز فراهم می آورد.
ملت یک واژه نیست یک مفهوم است هم در معنای پیشین و هم درمعنای امروزین خود .
حال سوالی دیگر پدید می آید .آیا تجزیه طلبی به خطر انداختن منافع بخشهای دیگر این مجموعه به حساب نمی آید ؟
پاسخ این سوال بی شک مثبت است .چرا که تجزیه یک بخش تنها مختص به آن بخش نیست و اجزای این بخش به هم مرتبط هستندو در نبود یک بخش ، بخش دیگر آسیب پذیر خواهد بود.
مثالی در این مورد...
اگر جریان تجزیه آذربایجان در غائله فرقه دموکرات به پیروزی می رسید آیا تنها آذربایجانیان متضرر گشته بودند؟آیا بخشهای دیگر از کشور تحت تاثیر این رخداد قرار نمی گرفت ؟مسلما چنین نیست .و این حرکت تاثیر در کل مجموعه ملت ایران می گذاشت .پس نمی توان مبحث تجزیه طلبی را بعنوان یک اندیشه و نگرش سیاسی نگریست .بلکه باوری است بر ضد ملت و جایگاهش مقابل ملت است نه در کنارش .
اما یادمان نرود که بسیاری نیز گمراهانه در این مسیر قرار می گیرند که وظیه هر فرد آگاهی است که با روشن کردن امور راه را برای چنین افرادی باز نماید تا از این راه پرخطر و خیانت آمیز عقب گرد کنند .