22 بهمن به پایان رسید.روزی پرتجربه برای سبزهای جوان .به اعتقاد من 22 بهمن هم خود نوعی پیروزی بود اما در قالبی متفاوت.
در بزرگترین روز حکومت معترضین برنامه اعتراضی تدارک دیدند .به صحنه هم آمدند و تنها نتوانستند متشکل شوند. با این حال شعار هایشان را دادند و عکس خامنه ای را نیز پایین کشیدند .اما اگر دقت کرده باشیم در این روز ما توانستیم 22 بهمن را به شکلی فوق امنیتی برای دولت درآوریم.توانستیم کاری کنیم که نه تنها نیروی انتظامی بلکه سپاه با گردان و تیپ هایش علنی به صحنه بیاید .توانستیم کاری کنیم که طرفداران دولت به شدت دچار توهم خود بزرگ بینی بشوند و این باور در ذهنشان خواهد نشست که به واقع پایگاه مردمی دارند و خود این امر موجبات وارد آمدن ضربات مهلکی بر پیکره کودتا در آینده ای نه چندان دور خواهد شد.امروز آنانیکه حاضر شدند شاهد بودند که به چه میزان فضا امنیتی بود و در چنین حضور امنیتی همین فیلم ها و عکسهایی هم که بیرون آمده خود گویای پیروزی سبزهاست.اینکه امروز سبزها نتوانستند در حد قابل تصور(ممانعت از سخنرانی رئیس دولت کودتا) خود ظاهر شوند قابل انتقاد است نه تخریب .
سبز اندیشان یادمان نرود امروز سی و یک سال از عمر این غده چرکین می گذرد و ما تنها هشت ماه است که اقدام به پاک کردن این غده سرطانی نموده ایم .مسیر حرکت جنبش سبز دو سرعت نیست بلکه دو استقامت است .
هزینه های صدها میلیاردی که دولت برای به صحنه کشاندن مردم در این کارزار بکار بست تنها توانست سقوط قطعی کودتا را در 22 بهمن به تعویق بیاندازد ولاغیر.
اما در این میان راه انتقاد باید باز باشد .دلایل عدم موفقیت نهایی (نیل دولت کودتا به سقوط نهایی )امروز چرا شکل نگرفت؟آیا بزرگ کردن خواسته ها دلیل این امر بود؟طرح حضور زودهنگام در میدان آزادی اشتباده بود یا درست انجام نشد؟ یا موارد دیگر ...قصد من در اینجا کالبد شکافی حوادث 22 بهمن نیست بلکه هدفم بیان این امر است که بدانیم جنبش سبز هشت ماهه است و همچنان راه در پیش رو دارد.
انتقادهای سازنده می تواند کاستی ها ی ما را برای حضورهای بعدی رفع نماید و موجبات پویایی جنبش را رقم بزند پس با دقت به انقاد از جنبش بپردازیم نه تخریب و تضعیف جنبش .ما قدرتمان در خرد جمعی مان نهفته است و از همین رو با شناخت ضعفهایمان به سوی پویایی جنبش مان حرکت خواهیم نمود.
ما قدرتمند هستیم و خواهیم بود پس دم از یاس و سرخوردگی نزنیم و آماده میادین رزم بعدی باشیم .
در بزرگترین روز حکومت معترضین برنامه اعتراضی تدارک دیدند .به صحنه هم آمدند و تنها نتوانستند متشکل شوند. با این حال شعار هایشان را دادند و عکس خامنه ای را نیز پایین کشیدند .اما اگر دقت کرده باشیم در این روز ما توانستیم 22 بهمن را به شکلی فوق امنیتی برای دولت درآوریم.توانستیم کاری کنیم که نه تنها نیروی انتظامی بلکه سپاه با گردان و تیپ هایش علنی به صحنه بیاید .توانستیم کاری کنیم که طرفداران دولت به شدت دچار توهم خود بزرگ بینی بشوند و این باور در ذهنشان خواهد نشست که به واقع پایگاه مردمی دارند و خود این امر موجبات وارد آمدن ضربات مهلکی بر پیکره کودتا در آینده ای نه چندان دور خواهد شد.امروز آنانیکه حاضر شدند شاهد بودند که به چه میزان فضا امنیتی بود و در چنین حضور امنیتی همین فیلم ها و عکسهایی هم که بیرون آمده خود گویای پیروزی سبزهاست.اینکه امروز سبزها نتوانستند در حد قابل تصور(ممانعت از سخنرانی رئیس دولت کودتا) خود ظاهر شوند قابل انتقاد است نه تخریب .
سبز اندیشان یادمان نرود امروز سی و یک سال از عمر این غده چرکین می گذرد و ما تنها هشت ماه است که اقدام به پاک کردن این غده سرطانی نموده ایم .مسیر حرکت جنبش سبز دو سرعت نیست بلکه دو استقامت است .
هزینه های صدها میلیاردی که دولت برای به صحنه کشاندن مردم در این کارزار بکار بست تنها توانست سقوط قطعی کودتا را در 22 بهمن به تعویق بیاندازد ولاغیر.
اما در این میان راه انتقاد باید باز باشد .دلایل عدم موفقیت نهایی (نیل دولت کودتا به سقوط نهایی )امروز چرا شکل نگرفت؟آیا بزرگ کردن خواسته ها دلیل این امر بود؟طرح حضور زودهنگام در میدان آزادی اشتباده بود یا درست انجام نشد؟ یا موارد دیگر ...قصد من در اینجا کالبد شکافی حوادث 22 بهمن نیست بلکه هدفم بیان این امر است که بدانیم جنبش سبز هشت ماهه است و همچنان راه در پیش رو دارد.
انتقادهای سازنده می تواند کاستی ها ی ما را برای حضورهای بعدی رفع نماید و موجبات پویایی جنبش را رقم بزند پس با دقت به انقاد از جنبش بپردازیم نه تخریب و تضعیف جنبش .ما قدرتمان در خرد جمعی مان نهفته است و از همین رو با شناخت ضعفهایمان به سوی پویایی جنبش مان حرکت خواهیم نمود.
ما قدرتمند هستیم و خواهیم بود پس دم از یاس و سرخوردگی نزنیم و آماده میادین رزم بعدی باشیم .
0 نظرات:
ارسال یک نظر