دولت ملی

آری خرداد باز از راه می رسد و خبر از یکسالگی خیزش عظمت خواهانه ملت ایران می دهد.خرداد از راه می رسد و به یادمان می آورد که چه روزهایی را پشت سر گذاشتیم.روزهایی که هر یک از ما که خانه خارج می شد نمی دانست که براستی به خانه برخواهد گشت یا خیر.یادمان نمی رود باتوم ها و کاردهایی را که مزدوران کودتاچی در هوا می چرخاندند و بر سر و سینه فرزندان این مرز و بوم فرود می آوردند.یادمان نمی رود خونهایی را که بر آسفالت گرم خرداد لخته زده بود و ما نیز در حال گریز از رویشان رد می شدیم.یادمان نمی رود اشک ها و ناله های عزیزان زخمی شده مان در شب 26 خرداد در خیابان گاندی را .یادمان نمی رود شلیک ددمنشان تاریخ از پایگاه بسیج و پشت بام مسجد لولاگر را که گلوله های منحوسشان سینه های جوانان پاک این دیار را به خون آغشته کرد و آنان را مظلومانه نقش بر زمین ساخت.یادمان نمی رود شکنجه هایی را که در حق دختران و پسرانمان روا داشتند و وحشیانه ترین اعمال تاریخ را که شاید دشمنان خارجی بر فرزندان این دیار روا نمی داشتند روا ساختند.و هزاران هزار درد و غم و اندوه دیگر که بی شک هیچگاه ذره ای ازآنها را از یاد نخواهیم برد چرا که چنان آغشته به خون و جانمان گشته و شب و روز همه فکرو ذهنمان را به خود مشغول ساخته که هیچگاه از ما جدا نخواهد شد.
اما از سویی دیگر خرداد می آید و خبر از حماسه سازیهای بیکرانمان می دهد .حضور حماسی و جاودانه ملت در کنار هم در 25 خرداد روزی که هیچ فرد حاضری از ذهنش نخواهد رفت .آن همه شور و عشق و صداقت را که براستی نمی توان با واژگان توصیف کرد در کنار یکدیگر آفریدیم و چه زیبا بود تصاویر آن روز و آن حضور و آن پیوند که قطره قطره و فرد فرد ملت چون به یکدیگر پیوستند دریای خروشان و مواجی را پدید آوردند که لرزه بر اندام دشمنان این مرزو بوم می انداخت.آری خرداد از راه می رسد این ماییم که تاریخ  را خواهیم ساخت .