۱۳۸۸ اسفند ۲۸, جمعه

سال 88 گذشت و برگی زرینی بر تاریخ ایران نگاشت.سالی که از بهار آن پیدا نبود

سال 88 بی شک در تاریخ معاصر ایران بی همتا بود سالی که از خرداد آن نگاه جهانیان به ایران دوخته شد .سالی که در گرمترین روزهای سالش یعنی خرداد ماه خون جوانانش بر آسفالت خیابان جاری شد و بغض فروخفته 30 ساله را برون داد .سالی که درد 30 سال کشتار و جنایت  و فقر و فحشاء و نابودی منافع ملی و هزاران هزار درد دیگر را در گلوی هر ایرانی به نفیر آزادیخواهی مبدل ساخت تا سرشت و بنیه ایرانیان را به جهانیان نشان دهد.
سالی که بدترین تحقیرها و تهمت ها به پاکترین فرزندان این مرزو بوم را در خود ثبت کرد و بارها و بارها خائنین به ملت ،ملت را به خس و خاشاک و بزعاله و آشغال و هزاران لقب ناشایست دیگر که چندین برابر آن لیاقت خودشان است را نثار ملت کردند .
سالی که فجایع آفریدند و کهریزکی را جهانی کردند و بر آفرینندگان این فجایع لوح و تقدیر و نشان سپاس روا داشتند .
آری سال 88 گذشت و ملت سرفراز شد .ایرانیان در این سال توانستند حساب پاک خویش را از حساب ناپاک دولت فاسد حاکم بر خود جدا نمایند .کاری کردند که نه تنها مشروعیت رای داده شده شان را پس گرفتند بلکه خیزشی عظیم برا ه انداختند تا بار دیگر ایران و ایرانی را سرفراز کنند.
سال 88 شخصی را به عرصه سیاست ایران بازگردانید که کمتر کسی از او انتظار چنین استقامتی را داشت .میر حسین موسوی
وی که تا قبل از انتخابات چهره ای نه چندان خاص و توانمند نمایش داده می شد پس از انتخابات و در جریان رخدادهای خونبار آن براستی ایستاد و این ایستادنش تحسین برانگیز است.وی ایستاد تا جنبشی را که از سبزی و طراوت ایرانیان نشات گرفته راهنمایی کند وبه سر منزل مقصود رساند چرا که همان دغدغه ی رای دهندگان را داشت و دارد .
این بود خلاصه ای از سالی بزرگ که تا ساعاتی دیگر به بایگانی تاریخ خواهیم سپردش و دفتری نو را آغاز خواهیم نمود دفتری بنام "صبر واستقامت"

1 نظرات:

ناشناس گفت...
این نظر توسط یک سرپرست وبلاگ حذف شد.

ارسال یک نظر

Newer Posts Older Posts