دولت ملی

امروز عاشورای 89 بود ... روزی که با تبلیغات مختصر و چند روزه و تنها در محیط مجازی قرار حضور گذاشته شد.نه موسوی فراخوانی داد و نه کروبی دعوتی رسمی کرد... هیچ ارگان و نهادی نیز دعوت به حضور ننمود ... اما وحشت بی سابقه کودتاچیان از قدرت جنبش امروز نمودی بی نظیر داشت.از امام حسین تا آزادی قدم به قدم  انبوه نیروهای سرکوبگر را به عریان ترین شکل با سلاح های گرم  به وضوح می شد نگریست.این آرایش سنگین نیروها بی شک آدمی را به یاد روزهای اوج تظاهرات خیابانی می انداخت.آرایشی که به جرات شاید بتوان گفت کمتر کسی در تهران از آن بی خبر ماند.
اما به راستی امروز روز بزرگی بود .روزی که ما با کمترین تبلیغات  این خیل عظیم نیروها را به خیابان کشاندیم و بر دهان یاوه سرایانی که دم از پایان جنبش می زدند کوفتیم.آن مهمل بافانی که بر طبل رسواییشان می کوبیدند که آری جنبش سبز به تاریخ پیوست کجایند تا بنگرند که این حضور و این آرایش سنگین تنها از ترس همان جنبش سبز است و بس.
این آتش را خیال خاموشی نیست پس چه بهتر که کنار بایستید تا شعله های فروزانش دامانتان را نسوزاند.آن کسانی که از افول و کاهش قدرت جنبش دم می زدند درهای پستویشان را محکم ببندند که براستی امروز نمودی زیبا و عظمت طلب از قدرت جنبش سبز ملت بود .
فضای عاشورای 89 نشان داد که در ماهها ی آتی سخن پایانی و تمام کننده را بی شک جنبش سبز خواهد زد و طومار دولت کودتا را در هم خواهد پیچید...امروز را نباید زیاد برد ...