دولت ملی

ندای ملت در ۳۰ خرداد نقش بر سنگفرش های خیابان بست تا فریادی یکصدساله را این بار از گلوی دخترکی جوان به گوش جهانیان برساند .ندای ملتمان چهره ش گرمای آفتاب سوزان خرداد را تجربه کرد تا با فریادی رسا بگوید که برای ملتی به صحنه آمد و جان شیرینش را تقدیم نمود که بدان باور داشت.آری این ندای ایرانیان بود که نقش بر زمین بست تا تک تک ما یادمان نرود که از برای آزادی دست خود را زجان شستنی باید.
اما حکایت حکایتی دگر است.حکایتی که شاید بیانش دردناک و باورش سخت باشد که فردی هنرمند رفتاری از خود به نمایش بگذارد که ضرر آن تنها بر خود وی رسد .
خانم اوتادی ایفای نقش شما در این فیلم به هیچ کس آسیبی نمی زند بجز خودتان.یادتان نرود که ندا یک فرد نیست و القاء نسبت دادن دروغی از جنس دروغهای کودتاچیان بر وی رفتاریست جبران ناپذیر.
خانم اوتادی بد نیست در خلوت خود به نگاه ندا چشم بدوزید و یاد زجه های دردآور مادرش بیافتید.بد نیست یاد تمام عزیزانی که گمنام در کهریزک جانشان را تقدیم درخت آزادی ملت کردند بنمایید.بد نیست به تحولات سال 88 مروری بکنید .بد نیست .بد نیست....
خانم اوتادی بکوشید با ملت باشید تا رشد و پیشرفتتان چشمگیر تر باشد.بد نیست به وضعیت آقایان مدیری و عطاران و سایر هنرمندانی که دل در گرو ملتشان سپردند بیافکنید و مقایسه ای اجمالی با وضعیت جیره خوارانی از جنس شریفی نیا بکنید.کاری نکنید که پرونده فعالیت بازیگریتان به زودی بسته شود و به خاطر یک مشت دلار به قهقرا سقوط کنید.بسنجید در این ایفای نقشتان چه بدست می آورید و چه زکف می دهید.